Israel en Palestina, hoe maak je je levenstrauma tot inzet?

Zondagavond 10 januari jl. vertelde Anne de Jong in de Nikola Communiteit over haar ervaring als aldaar aanwezige onderzoeker t.b.v. een promotie-onderzoek naar menselijke-maat-oplossing van het conflict aangaande Israel en de bezette Palestijnse gebieden.
Het Zionisme schoot rond 1880 wortel en dat proces leidde uiteindelijk in 1948 tot stichting van de Joodse staat Israel. Israeliër zijn betekent tevens Joods zijn. Hoe kan Israel Joods zijn indien de helft van de bewoners (degenen die er oorspronkelijk woonden) niet-Joods zijn. 800.000 Palestijnen, deels Moslims en deels Christenen, werden verjaagd. Thans gaat het om 4,6 miljoen zielen, waarvan er 2,5 miljoen verspreid over de wereld leven. Heeft etnische zuivering plaatsgehad om de staat Israel mogelijk te maken? Een Palestijnse staat is er (nog steeds) niet. Na de zesdaagse oorlog in 1967 begon bezetting van Gaza en Westelijke Jordaan Oever. De Emercency Law verbindt in het leger zitten nog steeds aan mogelijkheid tot studeren en recht op huisvesting. Palestijnen hebben geen residence status. Zij hebben geen paspoort, zij kunnen wel vertrekken, maar niet terugkeren. Het systeem van 536 Checkpoints in een gebied ter grootte van tweemaal de provincie Utrecht bemoeilijkt vooral het reizen van Palestijnen. Tijdens de Oslo-conferentie werd o.a. de sterke weerstand tegen een vredesakkoord zichtbaar.




Vooralsnog verdiept het conflict zich steeds, met andere woorden op basis van overleg en een begin van vertrouwen tot een oplossing komen, die kracht is nog steeds niet de overheersende kracht door velerlei factoren.

In Israel, Gaza en de bezette gebieden leven in totaal 11 miljoen mensen, waarvan 7 miljoen Israeliër. Palestijnen bezoeken in deze gebieden Israelische scholen en leren Hebreeuws spreken, maar hebben feitelijk geen basis. Anne haar missie richt zich op versterking van de mogelijkheid tot geweldloos verzet, bij voorbeeld demonstraties voor naleving van mensenrechten (en op basis daarvan een oplossing creëren). Zo’n demonstratie bracht recent 50.000 mensen op de been. Aanslagen vormen nieuwsfeiten voor buitenlandse media, deze demonstratie helaas niet of in onvoldoende mate. Pleiten voor de Palestijnse kant wordt vanuit Israel, maar ook vanuit belangrijke Westerse landen al snel geassocieerd met links activisme en als zodanig worden vredesactivisten al snel ook letterlijk ‘weggezet’. Het wantrouwen is nog steeds erg groot en het vanuit autoriteiten ondersteunde activisme houdt angst en wantrouwen bij voorkeur in stand. Palestijnen steunen Hamas, niet Fatah omwille van geld en voedsel naar de bevolking. Zodra ieder aanwezig mens een gelijkwaardige stem heeft, vormt dit een opmaat naar een oplossing. Massademonstraties geven vervolgens het laatste zetje. Anno 2010 is dit nog toekomstmuziek.



Als vergelijkend voorbeeld komt het voormalige apartheidsregime in Zuid-Afrika aan de orde en hoe de internationale gemeenschap heeft bijgedragen aan een àndere wind aldaar. Boycot van Israelische producten heeft verschillende kanten en moet als middel genuanceerd worden ingezet. Politici en media die ongenuanceerd voor Israel kiezen met brieven bestoken is een goed middel, evenals complimenteren indien zij voor een vreedzame oplossing voor beide partijen ijveren.



Naar meer informatie voeren de volgende links:

• http://www.badjassenbrigade.nl/; hieronder bevinden zich de Nederlands georiënteerde links, dus doorklikken

• http://www.codepink.com/; hieronder bevinden zich internationaal georiënteerde links

• http://www.parentscircle.org/; hieronder bevinden zich de links van Israelische en Palestijnse bron. UCP houdt verband met geloofsoriëntatie als inzet.

Werkgroep Kerk & Samenleving, Willem van der Hoeven.